دعا کردن از ارزش‌های مهم و از جمله معارفی است، که به ویژه در مکتب اهل بیت ( علیهم السلام) از جایگاه ویژه ای برخوردار است؛ تا جایی که ارتباط وثیقی با عبادت که هدف از خلقت انسان ها است دارد و تا جایی در درگاه الهی اهمیت دارد که حتی می تواند امری که مقدر شده را تغییر دهد. دعا، رابطه معنوی بین خالق و مخلوق است. خداوند چنان مشتاق بندگان خویش است که فرمود:« اگر به درگاه من نیاید و از من چیزی درخواست نکنید به شما توجه نمی کنم». (فرقان آیه ۷۷)
دعا کردن تنها سلاح مؤمن است و تنها راهی است که می تواند از خداوند نیازهای خود را درخواست نمایند.
دعا کردن آداب و اصولی دارد که با رعایت آن شرایط استجابت دعا نیز فراهم می شود . در واقع یکی از بزرگترین دلایل و حکمت‌های دعا کردن بندگان، تقرب انسان و تعالی روح او به درگاه پروردگار عالم است. بنده برای اجابت شدن دعای خود باید مراحلی را طی کند که همه آنها باعث کمال نفس او می‌شوند. در این مسیر انجام آداب و رعایت شرایط دعا، به مراتب انسان را به این مقصود نزدیک تر می کند.

برای دیدن مقاله اینجا کلیک کنید